Χρ. Ιωάννου: Υπόθεση διαρκείας οι επενδύσεις στις κατασκευές
Άρθρο του Προέδρου του Ομίλου AVAX για τα 100 χρόνια της Ναυτεμπορικής
Για κράτη με τα χαρακτηριστικά της Ελλάδας, τα μεγάλα έργα υποδομών αποτελούν έργα – σημαία για τη χώρα και τη ζωή των κατοίκων της και η υλοποίησή τους βρίσκεται συνήθως σε ευθεία αντιστοίχιση με τον οικονομικό κύκλο που διάγουν τα δημόσια οικονομικά.
Ωστόσο, οι μεγάλες παραδοσιακές εταιρίες στον χώρο των κατασκευών δεν μπορούν να εξαρτώνται από τους οικονομικούς κύκλους. Η εξωστρέφεια και η προσαρμογή στα διεθνή δεδομένα είναι συνυφασμένα με τα μεγέθη και την ιστορική πορεία των μεγάλων ομίλων. Μεγάλα δημόσια και ιδιωτικά έργα σε όλον τον κόσμο –και κυρίως στην ευρύτερη γειτονιά- δεν μπορεί παρά να είναι υποψήφια για το «χαρτοφυλάκιό» της, γεγονός καθόλου απλό καθώς απαιτείται βαθιά εξειδίκευση αλλά και αξιοπιστία για διεθνείς συμμαχίες.
Αρκεί η εξωστρέφεια; Η εξωστρέφεια δεν αποτελεί αυτοσκοπό αλλά το μέσο για τη διατήρηση ή τη διεύρυνση των εργασιών. Οι διεθνείς αναταράξεις στην εφοδιαστική αλυσίδα με την αύξηση των εμπόλεμων ζωνών στην ευρύτερη περιοχή μας και την επακόλουθη αύξηση των τιμών καθιστούν απαραίτητο τον επαναπροσδιορισμό της σχέσης αναδόχου και πελάτη. Μια σχέση που πρέπει να διέπεται από τους σταθερούς κανόνες, τη διαφάνεια αλλά και από σύγχρονους τρόπους μελέτης, εκτέλεσης και πληρωμής των έργων.
Παράλληλα, ο κατασκευαστικός τομέας, αν και παραδοσιακός, επηρεάζεται καθοριστικά –και πρέπει να δείξει την ανάλογη προσαρμοστικότητα- στις τεχνολογικές και επιστημονικές εξελίξεις. Οι σύγχρονες πιο αυστηρές επιταγές στην κατασκευή των έργων δεν είναι απειλή και τροχοπέδη αλλά ευκαιρία για δημιουργία νέων πεδίων δραστηριοποίησης στη βάση της πράσινης και ψηφιακής μετάβασης. Με έμφαση σε έργα με εναλλακτικές επαναλαμβανόμενες πηγές εσόδων, μέσω συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα αλλά και παραχωρήσεων.
Στο σημείο αυτό όμως υπεισέρχεται ίσως ο πιο κρίσιμος παράγοντας και ενδεχομένως ένα από τα ζωτικής σημασίας ζητήματα για τους κατασκευαστικούς ομίλους: το ανθρώπινο δυναμικό. Οι ελλείψεις αφορούν σχεδόν όλες τις αγορές αλλά η Ελλάδα πληρώνει τη 10ετία της ακινησία με ακριβό τρόπο. Διακρατικές συμφωνίες είναι απαραίτητες σήμερα, προκειμένου να ανοίξει εκ νέου η κατασκευαστική βιομηχανία. Αρκούν οι συμφωνίες αυτές; Είναι γεγονός ότι οι διακρατικές συμφωνίες δεν είναι αρκετές αν δεν συνοδεύονται από την προθυμία του κρατικού μηχανισμού να άρει γραφειοκρατικά εμπόδια και δαιδαλώδεις διαδικασίες προκειμένου να διευκολύνει το εργατικό δυναμικό να έρθει στη χώρα μας. Πάντως πρέπει να τονισθεί ότι όμιλοι με ισχυρές ρίζες και ιστορική πορεία βρίσκονται σε πλεονεκτικότερη θέση, καθώς έχουν διατηρήσει το στελεχικό δυναμικό τους, γεγονός που σήμερα -περισσότερο από κάθε άλλη εποχή- αποτελεί κεφάλαιο.
Για μια κατασκευαστική εταιρεία, αυτό που μετράει περισσότερο από τον όγκο εργασιών είναι το know how και η δυνατότητα να σχεδιάζεις και να εκτελείς εξειδικευμένα και περίπλοκα έργα, σε συνθήκες εξωστρέφειας και βιώσιμης ανάπτυξης. Πολλές εταιρίες μπορούν να κτίζουν με επιτυχία δρόμους και κτίρια, λίγες όμως μπορούν να δώσουν ολοκληρωμένες λύσεις σε έργα LNG, Μετρό, Αγωγούς και σε σταθμούς παραγωγής Ενέργειας. Αυτή την εποχή, ζητούμενο για τους πελάτες είναι η επιλογή ενός εργολάβου ο οποίος μπορεί να φέρει εις πέρας τη δουλειά αξιόπιστα και στον σωστό χρόνο. Οι προτάσεις που εδράζονται αποκλειστικά στη συμπίεση του κόστους, σήμερα αποτελούν πολυτέλεια.
Εν κατακλείδι, με τα συγχαρητήριά μου για τα 100 χρόνια της Ναυτεμπορικής, θα ήθελα να τονίσω ότι οι κατασκευές, όπως και η επιχειρηματικότητα στο σύνολό της, είναι υπόθεση διαρκείας. Οι προοπτικές θα εξακολουθήσουν να είναι θετικές όσο η στρατηγική μας συντίθεται από συνέπεια, γνώση, καινοτομία, αποφασιστικότητα και σκληρή δουλειά. Στην έως τώρα πορεία μας, έχουμε καταλάβει ότι πρέπει να κτίζεις πραγματική αξία και know how, ώστε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, κατασκευαστές και πελάτες, να είναι τελικά περήφανοι για το εκτελεσμένο έργο.